Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z dziećmi
Terytorialność
Szwedzki lapphund to przedstawiciel szpiców, czyli psów należących do grona ras pierwotnych. Szpice charakteryzują się dużą dawką niezależności i uporu, jednak lapphund wyróżnia się – był hodowany w celu pilnowania stad reniferów, co wiąże się z wypracowaną chęcią współpracy. Oznacza to, że w porównaniu z innymi szpicami jest posłuszny i szybko się uczy. Wymaga dużej dziennej dawki ruchu. Był stworzony do pracy przy stadach zwierząt gospodarskich (pierwotnie reniferów, później owiec), co oznacza że większość dnia spędzał w ruchu – zaganiając zwierzęta i odstraszając drapieżniki. W związku z tym naturalna jest u niego chęć do pracy i wysiłku fizycznego. Jeśli masz odpowiednią ilość czasu i chęci do długich spacerów i treningów z psem, możesz rozważyć zakup szwedzkiego lapphunda. Przed podjęciem należy jednak ocenić, czy jest się w stanie zapewnić wszystkie potrzeby danego psa oraz dowiedzieć się więcej o jego charakterze
Szwedzki lapphund – wygląd i opis rasy
- Pochodzenie: Szwecja
- Rozmiar: 41 – 43 cm
- Waga: 19 - 21 kg
- Sierść: puszysta, dłuższa na portkach, piersi i szyi, tworzy kryzę. Podszerstek bujny, gęsty, odstający, przez co nadaje psu puchaty wygląd.
- Maść: czarna, sporadycznie mogą występować białe znaczenia i czekoladowe refleksy
- Długość życia: 11 – 14 lat
- Charakter: czujny, posłuszny, oddany
Szwedzki lapphund – wzorzec rasy
Jak wygląda szwedzki lapphund? Jako przedstawiciel szpiców, charakteryzuje się pewnymi cechami wyróżniającymi je od innych ras. Sylwetkę ma zbitą, krępą o mocnych nogach. Łeb o charakterystycznym dla szpiców w kształcie lisiego pyszczka z stojącymi, trójkątnymi uszami. Jego sierść jest niezwykle bujna, podwójna, co czyni ją odporną na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Włos na ogonie jest bardzo gęsty i długi. Na szyi tworzy charakterystyczną kryzę. Występuje najczęściej w umaszczeniu jednolicie czarnym.
Szwedzki lapphund – charakter
Jest czujnym i oddanym psem. Wrodzona potrzeba pilnowania stada szwedzkiego lapphunda będzie objawiać się ostrzeganiem przed niebezpieczeństwem w postaci szczekania. Należy mieć na uwadze, że są to dość głośne psy, co może przeszkadzać w przypadku mieszkania w bloku. Nauczone zostały, by komunikować się między innymi psami zaganiającymi szczeknięciami oraz głosem informować o zbliżaniu się intruza (na przykład drapieżnika).
Są z natury bardzo żywiołowe i ruchliwe, dlatego należy odpowiednio przekierować jego energię – na trening i aktywność fizyczną lub psychiczną, tak aby oszczędził nasze buty i meble w domu. Pies z zaspokojonymi potrzebami chętnie będzie odpoczywał w domu, należy go jednak tego nauczyć. Są łagodne, więc raczej nie powinno być problemów z interakcją psa w rodzinie z dziećmi. Należy jednak mieć taką parkę na uwadze i od małego uczyć dzieci szacunku do psa – to żywa istota, nie maskotka do wspinania i ciągnięcia za uszy.
Szwedzki lapphund – długość życia
Ile żyje szwedzki lapphund? Psy te żyją ok. 11-15 lat
Szwedzki lapphund – zdrowie
Jako psy pierwotne cieszą się zazwyczaj dobrym zdrowiem. Nie występują u nich specyficzne predyspozycje rasowe do zapadania na pewne choroby. Zdarzają się przypadki dysplazji biodrowej, dlatego warto kupić szczeniaki z renomowanej hodowli zrzeszonej z FCI, by mieć wgląd do badań stawów biodrowych rodziców, jako że ta choroba bardzo często jest dziedziczona.
Szwedzki lapphund – pielęgnacja
Istotnym elementem pielęgnacji szwedzkiego lapphunda jest poprawne dbanie o okrywę włosową. Średniej długości włos z gęstym podszerstkiem, który dodatkowo jest delikatnie falowany ma tendencję do kołtunieni się i filcowania, przez co kilka razy w tygodniu należy porządnie wyszczotkować psa, żeby rozplątać włos oraz usunąć martwą sierść (szczególnie pod pachami i tylnich w okolicy portek).
Należy sprawdzać również czystość uszu, jednak bez wyraźnych wskazań do czyszczenia nie należy ich czyścić -w uszach występuje naturalna wydzielina woskowa, która zapobiega rozwojowi chorobotwórczych drobnoustrojów, dlatego nie powinno się jej usuwać. Im więcej będziemy ingerować w naturalną florę bakteryjną uszu, tym istnieje większe prawdopodobieństwo zapalenia. Powinniśmy ingerować tylko, gdy zauważymy pierwsze objawy choroby uszy: trzepanie głową, drapanie, zaczerwienieniu ucha, wydzielina oraz nieprzyjemny zapach drożdży, świadczący o infekcji grzybiczej. Wówczas o pielęgnację i ewentualne leki należy dopytać się lekarza weterynarii.
Oprócz dbania o sierść oraz uszy należy regularnie sprawdzać stan pazurów psa. Skracanie ich jest bardzo istotne, ponieważ zbyt długie pazury mogą przyczynić się do wad postawy i problemów ortopedycznych. Zaniedbane pazury mogą również wrastać w opuszek łapy powodując ból – tak dzieje się zazwyczaj z pierwszym pazurem przednich łapek oraz w przypadku występowania dodatkowych palców tylnich łap – tak zwane wilcze pazury, które nie dotykają podłoża i nie ścierają się tak jak pozostałe. Procedura przycinania jest bardzo prosta, ale jeśli obawiamy się, że zrobimy psu krzywdę, warto zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii.
Szwedzki lapphund – żywienie
Szwedzkie lapphundy to bardzo aktywne psy, więc wymagają wysokiej jakości karmy, która zaspokoi ich zapotrzebowanie kaloryczne. Wybierając karmę należy sięgać po takie, które nie zawierają w swoim składzie zbóż oraz nabiału, który nie jest prawidłowo trawiony przez psy z racji braku enzymu rozkładającego laktozę w ich układzie pokarmowym. Zboża są zbędnym wypełniaczem zawierającym głównie węglowodany przyczyniające się do tycia. Dobrze jest zwracać uwagę na zawartość mięsa w karmie – powinien stanowić min 60% całego składu. Chcąc własnoręcznie dobierać składniki do miski naszego psa, możemy zdecydować się dietę BARF opierającą się na surowym mięsie, warzywach, owocach i suplementach. Należy jednak taką dietę skonsultować z dietetykiem psim, aby wiedzieć w jakich proporcjach dobierać poszczególne elementy. Dokładnym wyliczeniom podlegają również suplementy, które powinny znaleźć się w misce psa. Mięso powinno być urozmaicone, tak aby nie podawać stale tego samego rodzaju, ponieważ istnieje wówczas większe prawdopodobieństwo, że pies się na nie uczuli. Dieta BARF układana na oko może doprowadzić do wielu niedoborów lub przedawkowań niektórymi składnikami pokarmowymi.
Bardzo ważnym elementem dbania o naszego psa jest regularne ważenie i ocena kondycji fizycznej – aby uniknąć przekarmienia. Otyły pies ciężej znosi upały, a w szczególności gdy dodamy do tego gęstą sierść psa północy. Nadwaga u psów, tak jak u ludzi wiąże się z wzmożonym obciążeniem stawów, przez co mogą wystąpić problemy z poruszaniem się oraz ból.
Utrzymanie szwedzkiego lapphunda w zależności od formy żywienia może wahać się w granicach 180 – 400 zł miesięcznie. Do tego należy doliczyć ewentualne wizyty u lekarza weterynarii. Wiadomo, początkowe wydatki będą również większe – musimy skompletować potrzebne akcesoria, takie jak legowisko, obroża, smycz, zabawki – jest to jednak zazwyczaj jednorazowy (lub sporadycznie powtarzający się) wydatek.
Szwedzki lapphund – szkolenie i wychowanie
Lapphund szwedzki jak na szpica jest wyjątkowo posłusznym psem. Oznacza to, że chętnie się uczy i będzie chciał współpracować z opiekunem. Warto wykorzystać ten potencjał i uczęszczać z nim na zajęcia z posłuszeństwa lub samemu uczyć psa komend. Jest to zwinny i szybki pies, przez co będzie świetnie bawił się w sporcie agility lub frisbee. Podstawową umiejętnością jaką powinien nabyć każdy pies, jest umiejętność automatycznego przywołania. Należy uczyć tego od szczeniaka, nagradzając wylewnie za każde przyjście. Bardzo ważne jest, by jeśli zdarzy się sytuacja, kiedy pies ucieknie lub nie będzie chciał podejść, nie karcić psa kiedy już uda się go dowołać. Pies skojarzy, że po tym jak przyszedł, został skarcony i nie będzie chętnie do nas podchodził. Jeśli nie mamy pewności, że pies przyjdzie po przywołaniu, powinniśmy używać długich linek treningowych, by w razie czego móc zasygnalizować psu, że był wołany delikatnym pociągnięciem.
Szwedzki lapphund – szczeniaki i hodowla
Zakup szwedzkiego lapphunda powinien być przemyślany i odpowiednio przeprowadzony. Należy pamiętać, by dołożyć wszelkich starań, aby sprawdzić wiarygodność hodowli. Powinna być ona zrzeszona w FCI, ponieważ dzięki temu na hodowcę nałożone są odpowiednie regulacje mające zapewnić dobrobyt zwierzętom hodowlanym. Zwierzęta zakupione bez rodowodu bądź metryki, są zwykle tańsze, ponieważ nie mają zapewnionej odpowiedniej profilaktyki szczepiennej, odrobaczającej oraz opieki medycznej w celach cięcia kosztów. Kupując psa z takiego źródła, czyli z pseudochodowli, które rozmnażają psy bez umiaru, co cieczkę, nie biorąc pod uwagę dobra matki oraz szczeniaków przyczyniamy się do wspierania bardzo dużego problemu niehumanitarnego traktowania zwierząt. W takich miejscach bardzo często psy nie posiadają podstawowych szczepień i odrobaczeń, w efekcie chorują - a za leczenie musi zapłacić już nowy właściciel. Jeśli nie stać nas na czysto rasowego psa, można rozglądnąć się po schroniskach i fundacjach, które oddają psy do adopcji w typie rasy za darmo.
Szwedzki lapphund – cena
Obecnie szwedzkie lapphundy są rzadką rasą psa i ich dostępność jest mocno ograniczona. Obecnie nie ma zarejestrowanych hodowli w Polsce, przez co cena szczeniaka wzrośnie, biorąc uwagę koszty związane z transportem z Francji, Belgii, Litwie bądź z krajów skandynawskich (ponieważ w tych państwach funkcjonują hodowle szwedzkich lapphundów). Ile kosztuje więc szczeniak? Cena może wahać się między 2000-4000 euro.
Szwedzki lapphund – historia rasy, ciekawostki
Przodkowie lapphunda byli używani przez Lapończyków do zaganiania stad reniferów, później pies ten zaganiał także owce. Rasa oficjalnie uznana w Szwecji w 1944 roku.
Szwedzki lapphund – dla kogo?
Szwedzki lapphund to pies dla osób aktywnych. W przypadku posiadania gospodarstwa i zwierząt hodowlanych, sprawdzi się również w roli psa pracującego zaganiającego. Odpowiednio zaopiekowany lapphund stanie się wspaniałym członkiem rodziny, który niezależnie od pogody wyciągnie cię na spacer.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl
